Kuklaya değil kuklacıya bakmak gerek!

Türkiye, içerideki siyasi gündemlerle meşgul. Belediyeler, atamalar, adaylıklar, medya polemikleri, CHP’nin iç çekişmeleri ve AK Parti’nin iç manevralarıyla kafalarımız meşgulken, dışarıda dünya yanıyor.

Biz İmamoğlu’nun sert çıkışlarına, belediyedeki görev değişikliklerine, muhalefet içindeki hiziplere odaklanmışken, asıl mesele belki de başka yerlerde şekilleniyor. Kuklaya bakarken kuklacı gözden kaçıyor.

DW’nin geçtiği habere göre İsrail, Türkiye’nin SİHA konuşlandırmak istediği Suriye’deki T4 hava üssünü bombaladı. İsrail medyası açık açık Ankara’ya mesaj verdi: “Suriye’de üs kuramazsın, burası bizim kontrol alanımız.” Yani Ortadoğu yeniden dizayn edilirken Türkiye'ye yer gösteriliyor.

BBC ise sessiz sedasız geçen bir başka gelişmeyi duyurdu: Kazakistan, Kırgızistan, Özbekistan ve Türkmenistan, Güney Kıbrıs Rum Yönetimi'ne büyükelçi atadı. Bu ne demek? Türk Devletleri Teşkilatı diyerek bağrımıza bastığımız kardeşlerimiz, Kıbrıs’ta Türklerin haklarını hiçe sayarak Güney Kıbrıs’ı tanımış oldu.

Yunanistan ise bir adım öteye giderek deniz yetki alanını İzmir'e kadar uzattığı bir harita yayınladı. Tepki var mı? Yok. Gündemde mi? Değil. Çünkü gündemimizde İmamoğlu var. Oysa kuklaya değil, kuklacıya odaklanmamız gereken zaman bu zamandır.

ABD Suriye’den askerlerini çekiyor ve vatandaşlarını "bölgeye gitmeyin" diye uyarıyor. Yeni bir çatışma, yeni bir paylaşım mı kapıda? Gazze’de vahşet devam ediyor ama medya bile artık konuşmuyor. Sessizlik, alışma sürecine mi geçildi?

Suudi Arabistan İran’la yıllar sonra el sıkışıyor. Çin, Tayvan hattında savaş provası yapıyor. Avrupa Birliği, “Yeni müttefikler bulmalıyız” derken, ABD tüm cephelerde ekonomik savaş başlatmış durumda. Her kıtada bir baskı aracı, her ülkede bir kurgu.

Tüm bu gelişmeler olurken Türkiye’de siyasi aktörler birbirine laf yetiştirme, polemik üretme ve gündem saptırma yarışında. Muhalefet desen kendi içinde kaybolmuş. Özgür Özel çıkıp “Kendimizi yalnız hissediyoruz” diye İngiltere’ye sitem ediyor. Muhalefet için Gazze, Suriye, Kıbrıs, Orta Asya ya da Türk dünyası yok.

Onların gündeminde sadece kendileri var. Aynı şekilde iktidar da dış politikadaki ciddi gelişmeleri iç kamuoyuna açık ve stratejik bir dille anlatmıyor. Aslında gelişmelerin büyük kısmı lehimize ilerlerken stratejik üstünlüğümüzü kaybetme tehlikesiyle karşı karşıyayız.

Bazen düşünmeden edemiyor insan: Acaba bu içerideki kargaşa, bu bitmeyen iç siyaset tiyatrosu, Batı'nın yeni bir dizayn planını rahatça sahneye koyabilmesi için bilinçli şekilde mi besleniyor? ABD ve AB, Türkiye’yi İmamoğlu, Özgür Özel, belediye kavgaları gibi konularla oyalarken, kendi büyük satranç oyunlarını mı kuruyor?

Artık kuklaya değil, kuklacıya odaklanma vaktidir. Çünkü dünya yeni bir eksen değişimi yaşıyor. Kim neyi nasıl kuruyor, kim kiminle ittifak yapıyor, hangi taş yerinden oynuyor… Biz bakmadıkça onlar dizayn ediyor.