Kültürsüzler Hasan'ın kitabı basmadılar!

---

---

---

---

Karaman'ın yolunu, huyunu, suyunu bilmeden ''Karamanlıyım'' deyip Karaman'dan beslenmeye kalkmak!

Muammer Baran'ı muhakkak her Karamanlı bilir ve çokta sever. Merhumun hayatta iken hiçmi hiç görmediğimiz bir oğlu, Muammer Amca hayatını kaybettikten sonra ortaya çıkıverdi. ''Babam evliya idi, muhteremdi, aliyül âlâ bir şahsiyetti'' gibisinden biraz mistik, biraz sofistike cümlelerle kutsiyet itaf ettiği babasını yazdı durdu. Bütün Karaman olarak bazen duygulandık, bazen gözyaşlarına boğulduk demeyi gerçekten isterdim ancak, Merhuma olan sevgiyi fırsata çevirmeye doğru meyillenen dizeler, zamanla mide bile bulandırmaya başladı.

Karaman'da yaşamayan Hasan Baran, uzaktan potansiyel keriz gördüğü Karaman halkına biraz hayali, biraz pembemsi yazılarla yaklaşıp bilmediği konularda tahrik etmeye bile çalıştı. Geçtiğimiz aylarda Karadağ'da ihalesi yapılarak rehabilite edilmeye başlanan atlarla ilgili yazısını sosyal medyada yayınlamasının ardından da ''Gel gidelim gözünle bir gör, ondan sonra ne yazıyorsan yaz'' demiştim. Elbette yanaşmamıştı, ''Vay Karadağ'ım, vay atlarımız, vay koşarken kıçımızı döven nallarımız'' türevinden ağıtvari yazısını bir müddet sonra, asılsız olduğunu çokça bildiren olunca yayından kaldırmıştı. Sonradan öğrendik ki ahir ömründe ne Karadağ’a gitmiş nede o mersiyeler düzdüğü atları görmüş.

Şimdi gelelim son girdiği viraja; Bu muhterem adına kitap dediği bir matbu hazırlamış ve buna Karaman Belediyesi başta olmak üzere birilerinin sahiplenmesini, basımını yapmasını, e haliyle şahsına da bir 'akar' bağlanmasını beklemiş. Sağolsun, varolsun ne Belediye Başkanı Çalışkan, nede başka bir yetkili oralı olmamış. Şimdi sosyal medya üzerinden ''Açık mektup'' başlığı altında güya kamuoyuna şikâyet ediyor belediye başkanını!

Başkana yazdığı ve sosyal medyada yayınladığı açık mektupta ''Bu kitaptan kendi bile almıyor, okumuyor, kitaptan haberi bile yok. Fakat, benim soylu şehrim Karamanın belediye başkanı bilmiyor ki, yirmi otuz yıl sonra onun ismini kimse hatırlamayacak, bilmeyecek bile. Fakat nasıl Gönüller Sultanı Muammer Baran yirmi otuz yıl sonra bile bilinip hatırlanacaksa, Karamanlı yazar Hasan Baran da sadece Karaman’da değil, tüm dünyada bilinip hatırlanacak. Ve yirmi otuz yıl sonra bile yazar Hasan Baran’ın ismi Karaman ile anılacak'' sözlerine yer veriyor. Bu bile ruhen hasta, fikren batmış ve maddi hırsının olduğunu anlamaya yetiyor.

Uyandırmak ve gerçekleri göstermek adına sana sesleniyorum Hasancım; bu şehir Muammer Baran'ı sen ortada yokken, kimsesiz, sahipsiz sevdi! Yaşarken bu şehir ona sahiplendi, vefatından sonra senin sahiplenmen manidar. Babana dair paylaştığın kaç video, kaç fotoğraf senin kendi çekimin? Bir merhumun hatıralarını yakınları paylaşır, yakınları kamuoyuna servis eder! Şehir halkı senden fazla akraba sanırım rahmetli Muammer amcayla. Hem senin o sahiplenilmesini ve basılmasını istediğin tül kadının bilmem kaçıncı fıkrası ilk değil, daha önce de benzer fıkralar dinledik, gülmedik, tutmadı ya! Memleketin her kurumunun bir kültür birimi varken, herkesi sırf senin matbuyu basmadı diye kültürsüz ilan etmen de ‘beyin’ tarafından oluşturulmuş bir kanaat değil. Velhasıl beyzadem bu yatışta gördüğün, kışın ortasında ‘bastırma yazı’ rüyan hayra alamet değil. Çık gel Aktekke’de bi tövbe et, dua et, tekrar yat. Nasipten ümit kesilmez yahu, bir basan bulunur!

Yorum / Karamanca.net / Behçet Rasimi